Często zadawane pytania (FAQs) - Szukane hasło: Podpora li...

W programach RFEM 6 i RSTAB 9 parametry obliczeń nie są już zarządzane w oknie dialogowym o tej samej nazwie, ale w postaci Ustawienia analizy statycznej w kategorii Przypadki obciążeń i kombinacje w nawigatorze.

Domyślnie ustawione są trzy typy analizy:

• Geometrycznie liniowa
• Drugi rząd (P-Δ)
• Duże deformacje

Można dostosować parametry tych typów analizy lub utworzyć więcej typów.

Następnie w oknie dialogowym 'Przypadki obciążeń i kombinacje' przydzielić odpowiednie ustawienie analizy statycznej ( SA ) do przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń.

---

Pokaż więcej

Przeguby plastyczne mogą być stosowane w programie RFEM 6 lub RSTAB 9 do symulacji nieliniowego zachowania konstrukcji stalowych poddanych obciążeniu. Przegub plastyczny można zamodelować poprzez umieszczenie na końcu pręta przegubu o właściwościach nieliniowych. W tym celu należy wykonać następujące kroki:

• Wybierz pręt lub pręty, do którego ma zostać przypisane zwolnienie.
• Aby otworzyć okno dialogowe 'Edytować pręt', należy dwukrotnie kliknąć pręt lub użyć menu kontekstowego.
• W zakładce 'Materiały główne' należy wybrać opcję Przeguby.
• W zakładce 'Przeguby' należy kliknąć przycisk odpowiadający początku lub końcu pręta , , aby zdefiniować nowy typ przegubu.
• W oknie dialogowym 'Nowy przegub prętowy', na liście Nieliniowość należy wybrać jedną z czterech możliwości plastycznych dla odpowiedniego stopnia swobody; na przykład przegub plastyczny zgodnie z FEMA 356 lub przegub bilinearny zgodnie z EN 1998-3.

• W drugiej zakładce można określić właściwości plastyczności, kryteria akceptacji i granice plastyczności. Parametry są zazwyczaj wstępnie ustawione w oparciu o właściwości pręta i normy. W razie potrzeby dostosuj go, aby opisać zachowanie przegubu; na przykład dwuliniowa krzywa uplastycznienia zawierająca obszary uplastycznienia i twardnienia.

• Kliknij przycisk OK, aby zapisać przegub.
• Po ponownym kliknięciu OK w oknie dialogowym 'Edytuj pręt', można przypisać zwolnienie do końca pręta.

---

Pokaż więcej

Przyczyn tego błędu może być kilka:

Brakujące zbrojenie powierzchni

Brak zbrojenia w powierzchni, w której znajduje się węzeł przebicia.

Tutaj można przeczytać, jak utworzyć zbrojenie powierzchniowe: Zbrojenie powierzchni

Brakujące wymiary

W programie RFEM 6 geometria węzła przebicia jest zazwyczaj określana za pomocą przekroju połączonego elementu konstrukcyjnego (słup, ściana). Jeżeli strop lub płyta fundamentowa są obliczane niezależnie w ramach analizy pozycyjnej 2D, a zatem w modelu nie istnieją ściany lub słupy w postaci powierzchni lub prętów, program RFEM nie może automatycznie określić wymiarów elementu. W takim przypadku wymiary należy określić ręcznie:

Niepodparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które nie są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową, można zdefiniować wymiary połączonych elementów za pomocą konfiguracji stanu granicznego nośności.

Więcej informacji można znaleźć tutaj: Konfiguracja stanu granicznego nośności (przebicie)

Podparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową stanowiącą połączony element konstrukcyjny, wymiary można określić w ustawieniach podpory.

Więcej informacji można znaleźć tutaj:
Słup fikcyjny (podpora węzłowa) | Fikcyjna ściana (podpora liniowa)

Nieprawidłowe węzły

Jeżeli węzły przebicia znajdują się w środku obciążenia liniowego lub podpory liniowej, to przebicie nie występuje. Z tego względu węzły te nie są sklasyfikowane jako prawidłowe.

---

Pokaż więcej

W przypadku powierzchni Izotropowego przenoszenia obciążenia (LT) program RFEM stosuje metodę elementów skończonych i tworzy podmodel. W podmodelu MES powierzchnię LT zastąpiono powierzchnią sztywną, gdzie wszystkie elementy konstrukcyjne zintegrowane z powierzchnią zostały zastąpione sztywnymi podporami. W przyszłej implementacji użytkownicy będą mieli możliwość dostosowywania warunków podparcia. Po przeprowadzeniu obliczeń reakcje podporowe w podmodelu MES są następnie przekształcane na obciążenia prętowe.

Aby po zakończeniu obliczeń obciążenie wyświetlić osobno jako obciążenia prętowe, należy aktywować w nawigatorze Wyświetlić opcję "Obciążenia z powierzchni rozkładu".

---

Pokaż więcej

Można to szybko wyświetlić, aktywując węzły z podporą (1) w Nawigatorze - Widoki i wyświetlając odpowiednie podpory (2).

Następnie można aktywować numerację (menu "Widok" → "Wyświetl numerację").

---

Pokaż więcej

Domyślnie, elementy w programie RFEM 6 są połączone sztywno. Jednak za pomocą specjalnych obiektów programu RFEM możemy zmienić sposób, w jaki model reaguje na oddziaływania. W tym celu możemy zastosować przeguby liniowe i zwolnienia liniowe. Różnica między nimi została wyjaśniona poniżej

Przegub liniowy

Przegub liniowy zmienia charakterystykę połączenia pomiędzy powierzchniami.
Za pomocą przegubu liniowego możemy pozwolić na obrót pomiędzy dwiema powierzchniami na wybranej krawędzi lub możemy zdefiniować pełne zwolnienie przesuwu pomiędzy elementami.

Oprócz tych opcji możemy również zdefiniować pewną sprężystość w każdym kierunku lub uwzględnić nieliniowość tego przegubu, co jest nową funkcją w porównaniu z poprzednim programem RFEM.

Ponadto przeguby liniowe umożliwiają zastosowanie specjalnych opcji, takich jak połączenie płyty ze ścianą, opisane tutaj.

Zwolnienie liniowe

Zwolnienie liniowe działa podobnie do przegubu liniowego, zmieniając zachowanie dwóch połączonych elementów, ale w przeciwieństwie do przegubu tworzy w jego miejscu nową linię i węzły.

Za pomocą zwolnienia liniowego możemy zdefiniować zwolnienie większej liczby obiektów, a nie tylko połączonych powierzchni. Zwolnienie liniowe może również uwzględnić w swojej definicji pręty i bryły.

Podobnie jak w przypadku przegubu liniowego, możemy umożliwić obrót i zwolnienie przesuwu pomiędzy elementami z opcjami nadania sprężystości i nieliniowości.

Zwolnienie liniowe jest bardzo przydatnym narzędziem w zarządzaniu bardziej skomplikowanymi geometriami i połączeń pomiędzy konkretnymi elementami.

---

Pokaż więcej

Przykładowy program pokazuje dwie różne metody tworzenia podpór węzłowych. Typ wyliczeniowy NodalSupportType jest używany dla pierwszej podpory węzłowej.

Alternatywnie można również przenieść listę. Lista musi zawierać sześć wartości. Pierwsze trzy wartości określają stopnie swobody przemieszczenia, a ostatnie trzy stopnie swobody dla skręcania.

Wartość inf oznacza, że stopień swobody jest ustalony. Przy wartości 0 stopień swobody nie jest dostępny. Wartość numeryczna definiuje sprężynę.

---

Pokaż więcej

Funkcja dla nieliniowych przegubów dla linii nie jest obecnie dostępna w bibliotece wielopoziomowej Python. Ponieważ jednak parametry zdefiniowane przez użytkownika mogą być używane jak zwykle w metodzie dla przegubów liniowych, nie jest problemem wygenerowanie również nieliniowych przegubów dla linii.

W przykładowym programie najpierw tworzone są 2 prostokątne powierzchnie z podporami węzłowymi, które są połączone na linii 6.

Definicja nieliniowego przegubu dla linii rozpoczyna się od linii 39. Najpierw tworzony jest słownik p z parametrami. Należy zdefiniować 3 stopnie swobody przemieszczenia i jeden stopień swobody obrotu. Wartość 0.0 oznacza, że stopień swobody jest dowolny. Jeżeli zamiast tego zostanie zapisana wartość liczbowa, zostanie ona zinterpretowana jako sprężyna. Należy upewnić się, że zastosowano tutaj jednostki podstawowe SI. Poprzez zastosowanie inf stopień swobody jest zdefiniowany jako utwierdzony.

Kierunkowi y należy nadać nieliniowość. Jest to ustawiane za pomocą klucza translational_release_u_y_nonlinearity. W tym artykule opisano, w jaki sposób można określić niezbędne wartości, takie jak NONLINEARITY_TYPE_FAILURE_IF_POSITIVE.

Parametry niestandardowe

---

Pokaż więcej

Reakcje podporowe dostępne w zakładce Nawigator - Wyniki będą aktywować w sposób graficzny reakcje podporowe ze względu na przyłożone obciążenia statyczne. Są to równe i przeciwstawne siły na podporach, które przenoszą przyłożone obciążenia. Wszystkie wielkości są dodatnie, a strzałka wskazuje kierunek reakcji.

Jednak w tabeli z wynikami analizy w zakładce Analiza statyczna - Wyniki według węzłów - Siły podporowe można zauważyć, że chociaż wartości są identyczne z wartościami wyświetlanymi graficznie, oznakowanie jest odwrotne. Wynika to z faktu, że „siły” są podane w tej tabeli bezpośrednio w porównaniu z „reakcjami”, które pokazano graficznie, jak wyjaśniono powyżej.

Użytkownicy mają możliwość włączenia graficznego wyświetlania tabeli w Nawigatorze - zakładka Wyniki - Reakcje podporowe - Z oznaczeniem.

---

Pokaż więcej

Jeżeli w kolumnie ' Obrót ' nie można zdefiniować kąta, to dla materiału wybrano izotropowy model materiałowy, w którym sztywności są identyczne we wszystkich kierunkach i nie ma potrzeby definiowania kąta.

W przypadku używania materiałów anizotropowych (np. drewno) należy upewnić się, że model materiału ' jest ortotropowy | Wybrano opcję Liniowa sprężystość (powierzchnie) '.

Uwaga: Model materiałowy ' ortotropowy | Drewno | Liniowe sprężyste (powierzchnie) 'obecnie nie mogą być stosowane w połączeniu z typem grubości ' Warstwy '.

Po przejściu na ortotropowy model materiałowy można odpowiednio obracać poszczególne warstwy.

---

Pokaż więcej

1) W bibliotece materiałów w filtrze należy ustawić region na „Wszystkie”, a typ materiału na „Tkanina”. Wybierz z listy dowolny materiał tkaniny.

2) Aktywuj opcję „Materiał zdefiniowany przez użytkownika” i podaj nazwę użytkownika.

3) W zakładce Wartości materiałów zmień fikcyjną grubość, gęstość itp. Wytrzymałości i gramatura (m_s ) nie mają wpływu na obliczenia i można je pominąć.

4) Aby określić moduł sprężystości i moduł sprężystości poprzecznej wyrażony jako siła/powierzchnia, należy wybrać zakładkę Ortotropowo liniowa sprężystość (powierzchnie) i wprowadzić wartości. Uwaga: Zmiana grubości w kroku 3 wpływa na wartości wprowadzane w tej zakładce.

Aby uzyskać dostęp do materiałów i przekrojów zdefiniowanych przez użytkownika dla przyszłych modeli, można utworzyć szablon. Jest to pokazane w FAQ 005109 .

---

Pokaż więcej

Aby aktywować nieliniowe zachowanie materiału w programie RFEM 6 lub RSTAB 9, należy aktywować rozszerzenie Nieliniowe zachowanie materiału.

Model materiału powinien następnie zostać zmieniony z domyślnego ustawienia "Liniowa sprężystość" na odpowiednie ustawienie "Plastikowy" w oknie dialogowym Materiał, w zależności od tego, czy element jest prętem 1D, powierzchnią 2D czy bryłą 3D.

Na koniec należy zmodyfikować Ustawienia analizy statycznej, aby ustawić liczbę przyrostów obciążenia i aktywować pole wyboru "Zapisz wyniki wszystkich przyrostów obciążenia".

Po zakończeniu obliczeń wszystkie wyniki można wyświetlić w panelu Nawigator - Wyniki zgodnie z wybranym przyrostem obciążenia.

---

Pokaż więcej

Poniższe makro VBA przedstawia tworzenie podpory węzłowej z nieliniowością "Częściowa aktywność". Kod źródłowy można znaleźć w sekcji Pliki do pobrania.

1. code.pl #

Opcja jawna

'-------------------------------------
PodzbiórPodpory()
'-------------------------------------
Dim model As RFEM5.model
Wymiarowanie danych As IModelData
Podpora wym.(0) As RFEM5.NodalSupport
Dim ISup As RFEM5.INodalSupport
Dim ISupPA As RFEM5.IPartialActivity
Dim nlPA As PartialActivity

1. Set model = GetObject(, "RFEM5.Model")
2. model.GetApplication.LockLicense

1. On Error GoTo e

1. Zbiór danych = model.GetModelData
3. podpora(0).Nie = 1
4. support(0).NodeList = "1"
5. support(0).SupportConstantX = -1
6. support(0).SupportNonlinearityX = PartialActivityNLType
7. support(0).SupportConstantY = -1
8. support(0).SupportConstantZ = -1
9. support(0).RestraintConstantX = -1
10. support(0).RestraintConstantY = -1
11. support(0).RestraintConstantZ = -1

1. data.PrepareModification
2. data.SetNodalSupports support
3. data.FinishModification

1. Ustaw ISup = data.GetNodalSupport(1, AtNo)
2. Ustaw ISupPA = ISup.GetNonlinearity(AlongAxisX)
4. nlPA.PositiveZone = CompleteActivityType
5. nlPA.Dodatni poślizg = 0,005
6. nlPA.NegativeZone = FailureActivityType

1. data.PrepareModification
2. ISupPA.SetData nlPA
3. data.FinishModification

e: Jeżeli Err.Number <> 0 Wtedy MsgBox Err.Description, , Err.Source

1. Ustaw dane = Nic
2. model.GetApplication.UnlockLicense
3. Zdefiniuj model = Nic

End Sub

1. /#

---

Pokaż więcej

W przypadku korzystania z rozszerzeń do kontroli stanu granicznego użytkowalności wszystkie pręty są domyślnie uznawane za podparte w węzłach końcowych. Jeżeli pręt jest zamiast tego wspornikiem lub zawiera podporę wewnętrzną dla kombinacji pręta wspornikowego i podpartego na obu końcach, w szczegółach pręta należy zdefiniować nową podporę obliczeniową.

Opcja Podpora obliczeniowa znajduje się w oknie dialogowym Pręt w zakładce Podpory obliczeniowe i ugięcia. Podpory można dodawać do węzłów wykrytych na długości pręta, takich jak początek pręta, koniec pręta lub węzły wewnętrzne.

W oknie dialogowym Nowa podpora obliczeniowa można wybrać z rozwijanej listy typ podpory: ogólną, betonową lub drewnianą. W sekcji „Ogólne” znajdują się wskazówki dotyczące typu pręta ugięcia oraz wyboru granicznego stopnia ugięcia, który należy uwzględnić w konfiguracjach stanu granicznego użytkowalności, czy pręt wspornikowy (np. L/180) czy podparty na obu końcach (np. L/360). Alternatywne typy „beton” i „drewno” również mają wpływ na obliczanie ugięć, ale zawierają dodatkowe opcje obliczania wytrzymałości, takie jak modyfikacja momentów i sił wewnętrznych w przypadku obliczeń betonu oraz naprężenia prostopadłego do włókien w przypadku obliczeń drewna.

Więcej szczegółowych informacji na temat tego nowego ustawienia w programie RFEM 6, w tym "drewnianej" podpory obliczeniowej, można znaleźć w webinarium wymienionym poniżej w sekcji Linki o godzinie 51:05.

---

Pokaż więcej

Jeżeli w programie RFEM występują identyczne reakcje podporowe w kierunku lokalnym i globalnym, chociaż lokalny układ osi liniowych wyraźnie nie jest identyczny z globalnym układem współrzędnych, jest to najprawdopodobniej spowodowane definicją podpory liniowej. Przykład tego pokazano na rys. 01.

Warto rzucić okiem na okno dialogowe "Edytować podporę liniową"; patrz także Rysunek 02. Jeżeli dla układu współrzędnych ustawiona jest opcja "Globalny XYZ", definicja podpory jest dostosowywana do globalnego układu osi. Dlatego można określić tylko globalne reakcje podporowe.

W przypadku zmiany układu współrzędnych na "Lokalny xyz", podpora liniowa jest definiowana zgodnie z układem linia-osie. W ten sposób można również obliczyć lokalne reakcje podporowe.
W renderingu wizualizowana jest również orientacja podpór liniowych. Rysunek 03 pokazuje różnicę między globalnym i lokalnym wyrównaniem podpór liniowych.

---

Pokaż więcej

Rozszerzenie Masonry Design umożliwia automatyczne określenie sztywności przegubu ściany-płyty. Wykresy powstały w ramach projektu badawczego DDmaS - „Cyfryzacja obliczeń konstrukcji murowanych” i wywodzą się z normy.

Na linii połączenia obu powierzchni należy zdefiniować przegub liniowy i aktywować połączenie płyta-ściana.

W zakładce Połączenie płyta-ściana można teraz wprowadzić parametry. Następnie kliknij przycisk Regeneruj [...].

Następnie wyświetlane są wyznaczone wykresy.

---

Pokaż więcej

Masy można pominąć w ustawieniach analizy modalnej.

Możliwe jest pominięcie mas we wszystkich nieruchomych podporach węzłowych i podporach liniowych lub utworzenie wyboru z poszczególnych obiektów.

---

Pokaż więcej

Solver RSTAB 9 automatycznie wybiera najlepszą strategię i próbuje jednocześnie rozwiązać wszystkie nieliniowości. Jeżeli to zawiedzie, nieliniowości zostaną rozwiązane jedna po drugiej. Nieliniowości przegubów i podpór są rozpatrywane w ten sam sposób.

W programie RFEM 6 należy wprowadzić odpowiednie ustawienia w oknie dialogowym "Edytować ustawienia analizy statycznej" w zakładce "Reaktywacja"; zobacz obrazek.

---

Pokaż więcej

Um ein nicht lineares Element wie ein Stabendgelenk mit Diagramm oder Ausfall anlegen zu können, muss zunächst das Stabendgelenk angelegt werden. Wenn RFEM das Stabendgelenk kennt, kann dieses über die Schnittstelle IMemberEndRelease geholt werden. Diese Schnittstelle verfügt dann über die Methoden GetData() und SetData(). Beide Methoden sind in der Lage sowohl die einfachen Stabendgelenkdaten vom Typ MemberEndRelease als auch die Daten einer Nichtlinearität auszulesen bzw. zu schreiben.

Im folgenden Beispiel wird in Stabendgelenk zunächst für die x-Richtung ein Gelenk aktiviert und dann als Nichtlinearität in x-Richtung der Typ WorkingDiagramType eingestellt. Nachdem diese Daten mithilfe eines Prepare-Finish-Modification-Blocks an RFEM übergeben wurden, legt dieses intern die Nichtlinearität an. Um diese mit Daten zu füllen, werden zunächst die vorhandenen Daten über GetData() von der Schnittstelle des Stabendgelenks geholt.

Nachdem die Daten (NonlinearityDiagram) ausgefüllt wurden, werde diese wieder mit SetData() übergeben:

Die Vorgehensweise ist für Knotenlager und andere Nichtlinearitäten analog.

---

Pokaż więcej

W obu programach RFEM i RSTAB możliwe jest uwzględnienie tarcia przy translacji na podporze węzłowej.

Do wyboru są różne opcje uwzględniające różne składowe kierunkowe. Na przykład, siła tarcia dla kierunku z może być obliczona tylko ze składowej y lub tylko ze składowej x, ale także z obu sił łącznie lub nawet z sumy obu sił.

Oprócz współczynnika tarcia można zdefiniować również stałą sprężystości. Określa zachowanie podpory przed osiągnięciem maksymalnej siły tarcia lub przejściem od tarcia statycznego do tarcia ślizgowego. Im wyższa wartość stałej sprężystości, tym mniej podpora może ulec odkształceniu, zanim zmieni się w tarcie ślizgowe.

---

Pokaż więcej

W programie RFEM 6 i RSTAB 9 zmieniono sposób zmiany rozmiaru niektórych obiektów. Kliknięcie prawym przyciskiem myszy obiektu, takiego jak obciążenie powierzchniowe, przegub liniowy lub podpora węzłowa, umożliwia wywołanie odpowiedniego menu kontekstowego.

W tym oknie można bardzo szybko zmienić rozmiar wyświetlania danego obiektu za pomocą suwaka. Wynik można od razu zobaczyć na grafice programu RFEM lub RSTAB.

---

Pokaż więcej

Obrót podpory węzłowej jest definiowany za pomocą układu współrzędnych zdefiniowanego przez użytkownika. W poniższym przykładzie podpora węzłowa jest obrócona o 45 ° wokół osi z. Nie ma potrzeby definiowania nowego układu współrzędnych poprzez węzły. W tym przypadku wystarczy użyć opcji RotatedSystemType, która umożliwia przestrzenny obrót podpory poprzez trzy obroty wokół osi x, y i z. Obrót jest wprowadzany w radianach:

Program pobiera istniejącą podporę węzłową z aktualnie otwartego modelu i modyfikuje ją. Ponieważ układ współrzędnych zdefiniowany przez użytkownika nie jest bezpośrednią częścią interfejsu podpory węzłowej, obrót można oczywiście przenieść również podczas tworzenia podpory węzłowej.

---

Pokaż więcej

Tak, dane są ogólnie dostępne. Prezentacje oraz gotowe modele prelegentów można pobrać w sekcji Pliki do pobrania.

---

Pokaż więcej

RF-/DYNAM Pro - Equivalent Loads przeprowadza multimodalną analizę spektrum odpowiedzi wraz z eksportem obciążeń równoważnych.

1) Statyczne obciążenia równoważne są obliczane i eksportowane do przypadków obciążeń. Dzieje się tak dla każdego kształtu drgań osobno i dla każdego kierunku wzbudzenia.

2) Całkowite siły sejsmiczne można łatwo określić dla każdego kształtu drgań własnych.

3) Wyjątkowe oddziaływania skręcające można uwzględniać automatycznie.

4) Przypadki obciążeń są obliczane w programie głównym RFEM/RSTAB. Uwzględniane są możliwe nieliniowości; parametry obliczeń przypadków obciążeń można dostosowywać (na przykład obliczenia zgodnie z analizą drugiego rzędu, dezaktywacja nieliniowości).

5) Modyfikacje sztywności z przypadków drgań własnych (NVC) nie są automatycznie przenoszone do przypadków obciążeń.

6) Kombinacje wyników są generowane osobno dla każdego kierunku wzbudzenia (połączone odpowiedzi modalne z SRSS lub CQC) oraz dla kombinacji wyników z różnych kierunków wzbudzenia (SRSS, 100%/30% (40%)).

7) Zależne od znaku wyniki są dostępne na podstawie dominującego kształtu drgań, którego wynikiem są niepowtarzalne RC.

8) Wyniki można odtworzyć krok po kroku.

W RF-/DYNAM Pro-Force Vibrations przeprowadzana jest multimodalna i wielopunktowa analiza spektrum odpowiedzi.

1) Budynek może być poddany wzbudzeniu przez różne spektrum odpowiedzi na różnych podporach iw różnych kierunkach.

2) Obliczenia i superpozycja są przeprowadzane w module dodatkowym RF-/DYNAM Pro. Obliczenia są liniowe, nieliniowości nie są uwzględniane. Stosowane są sztywności zmodyfikowane na podstawie odcinków EFS.

3) Kombinacje wyników z nałożonych wyników są tylko eksportowane.

---

Pokaż więcej

Model materiałowy według Tsai-Wu łączy w sobie właściwości plastyczne i ortotropowe. Umożliwia to specjalne modelowanie materiałów o charakterystyce anizotropowej, takich jak tworzywo sztuczne czy drewno. Podczas uplastycznienia materiału naprężenia pozostają stałe. Zachodzi redystrybucja w zależności od sztywności występującej w poszczególnych kierunkach. Obszar sprężysty odpowiada modelowi materiałowemu „Ortotropowy - 3D”. Dla strefy plastycznej ma zastosowanie następujące kryterium plastyczności według Tsai-Wu:

${\text{f}}_{\mathrm{crit}}\left(\mathrm\sigma\right)=\frac1{\mathrm C}\left[\frac{\left({\mathrm\sigma}_{\mathrm x}-{\mathrm\sigma}_{\mathrm x,0}\right)^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm x}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm x}}+\frac{\left({\mathrm\sigma}_{\mathrm y}-{\mathrm\sigma}_{\mathrm y,0}\right)^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm y}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm y}}+\frac{\left({\mathrm\sigma}_{\mathrm z}-{\mathrm\sigma}_{\mathrm z,0}\right)^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm z}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm z}}+\frac{{\mathrm\tau}_{\mathrm{yz}}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm v,\mathrm{yz}}^2}+\frac{{\mathrm\tau}_{\mathrm{xz}}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm v,\mathrm{xz}}^2}+\frac{{\mathrm\tau}_{\mathrm{xy}}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm v,\mathrm{xy}}^2}\right]$

gdzie:

${\mathrm\sigma}_{\mathrm x,0}=\frac{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm x}-{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm x}}2$

${\mathrm\sigma}_{\mathrm y,0}=\frac{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm y}-{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm y}}2$

${\mathrm\sigma}_{\mathrm z,0}=\frac{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm z}-{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm z}}2$

$\mathrm C=1+\left[\frac1{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm x}}+\frac1{{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm x}}\right]^2\frac{{\mathrm E}_{\mathrm x}{\mathrm E}_{\mathrm p,\mathrm x}}{{\mathrm E}_{\mathrm x}-{\mathrm E}_{\mathrm p,\mathrm x}}\mathrm\alpha+\frac{{\mathrm\sigma}_{\mathrm x,0}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm x}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm x}}+\frac{{\mathrm\sigma}_{\mathrm y,0}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm y}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm y}}+\frac{{\mathrm\sigma}_{\mathrm z,0}^2}{{\mathrm f}_{\mathrm t,\mathrm z}{\mathrm f}_{\mathrm c,\mathrm y}}$

Warunek plastyczności można wyobrazić sobie jako powierzchnię w kształcie elipsy w sześciowymiarowej przestrzeni naprężeń. Jeżeli jeden z trzech składowych naprężeń zostanie przyłożony jako stała wartość, powierzchnia może zostać rzutowana na trójwymiarową przestrzeń naprężeń.

Jeżeli wartość f_y (σ) jest mniejsza niż 1, naprężenia pozostają w obszarze sprężystym. Powierzchnia plastyczna zostaje osiągnięta, gdy f_y (σ) = 1. Wartości powyżej 1 nie są dopuszczalne. Zachowanie modelu jest idealnie plastyczne, co oznacza, że nie zachodzi zwiększenie wytrzymałości.

---

Pokaż więcej

Kompletna kombinacja kwadratów (reguła CQC) musi być zastosowana, jeśli istnieją sąsiednie postacie modalne, których okresy różnią się o mniej niż 10%, podczas analizy modeli przestrzennych z połączonymi postaciami skręcania/translacji. Jeżeli tak nie jest, stosuje się pierwiastek kwadratowy z sumy kwadratów (zasada SRSS). We wszystkich innych przypadkach należy zastosować zasadę CQC. Reguła CQC jest zdefiniowana w następujący sposób:

o współczynniku korelacji:

Współczynnik korelacji jest uproszczony, jeżeli wartość tłumienia wiskotycznego D zostanie wybrana tak, aby była taka sama dla wszystkich postaci postaci:

Analogicznie do reguły SRSS, reguła CQC może być również zastosowana jako równoważna kombinacja liniowa. Wzór zmodyfikowanej reguły CQC jest następujący:

---

Pokaż więcej

Różnice pomiędzy modułami dodatkowymi RF-/DYNAM Pro Forced Vibrations i Equivalent Loads są wyjaśnione w FAQ 002062 .

Jeżeli ustawienia są takie same, w obu modułach dodatkowych należy obliczyć te same wyniki. Nie dotyczy to jednak istniejących nieliniowości, ponieważ moduł dodatkowy RF-/DYNAM Pro z reguły nie uwzględnia nieliniowości. Dzięki temu podczas wyświetlania wyników w module dodatkowym Drgania wymuszone wszystkie nieliniowości są ignorowane. W przeciwieństwie do tego, obciążenia równoważne są obliczane w układzie liniowym, a wyeksportowane przypadki obciążeń są następnie przykładane do rzeczywistej konstrukcji w programie RFEM 5 lub RSTAB 8 - to znaczy ze wszystkimi nieliniowościami. Może to prowadzić do niespójnych wyników. W przypadku dezaktywacji nieliniowości dla eksportowanych przypadków obciążeń należy uzyskać takie same wyniki.

Metoda uwzględniania nieliniowości w analizie spektrum odpowiedzi jest opisana na podstawie prętów rozciąganych w FAQ 002237.

---

Pokaż więcej

W zakładce "Części c/t i przekrój efektywny" w oknie dialogowym "Parametry obliczeń" można zdefiniować ustawienia do automatycznego tworzenia części c/t.
Możliwe jest również określenie kąta, od którego ma zostać utworzona podpora pomiędzy dwoma elementami. W przypadku, gdy kąt łączenia elementów jest mniejszy, są one traktowane jako część c/t połączona ze sobą. Usztywnienia (żebra podłużne, nachylenia (krawędzie) lub wybrzuszenia itd.) Nie są rozpoznawane przez program podczas automatycznego generowania części w kształcie litery C/T. Części c/t należy wyregulować ręcznie. Zmiany można wprowadzić w tabeli „1.7 Umowne szerokości płaszczyzny” | EN 1993-1-3 ”lub w oknie dialogowym„ Edytować nominalną szerokość płaską ”.
Pole wyboru dla Elementu jest "znaczące", kontroluje, czy zakrzywiony element jest traktowany jako część AC/T. Jeżeli długość łuku jest większa niż wprowadzona tutaj średnica, nie można jej pominąć.
Przed obliczeniami pojawia się odpowiedni komunikat o błędzie.
Opcja Element ist "prosty" odnosi się do elementów zakrzywionych. Łuki są zazwyczaj wyłączone z określania szerokości efektywnych, ponieważ normy nie zawierają jasnych specyfikacji. Zakłada się, że element zakrzywiony jest prosty, jeżeli stosunek linii łączącej (węzeł początkowy/końcowy) do długości elementu jest większy niż podana wartość.

---

Pokaż więcej

Korzystając z automatycznego rozmieszczania zbrojenia, należy zwrócić uwagę, aby w obliczeniach stanu granicznego użytkowalności oprócz zbrojenia podstawowego zastosowano, w razie potrzeby, zbrojenie dodatkowe. Domyślne ustawienie w module dodatkowym jest wybierane w taki sposób, że wymagane zbrojenie ze stanu granicznego nośności jest również stosowane dla SGU.

Zbrojenie zastosowane do SGU można wybrać w sekcji „Zbrojenie dodatkowe do obliczeń stanu użytkowalności”. Przycisk Info objaśnia poszczególne opcje (zdjęcie 02).

Zbrojenie zastosowane do obliczeń można śledzić za pomocą funkcji „Wybrane zbrojenie do sprawdzenia SLS” (rys. 03).

---

Pokaż więcej

---

Pokaż więcej